Whoop Whoop, De Galapagos Eilanden!

Lieve Lezers,

De afgelopen drie weken heb ik me vertoefd op de Galapagos eilanden. Het stukje van de aarde, wat uniek schijnt te zien, volgens heel veel mensen en Darwin!! Iedereen zegt dat het zo geweldig en uniek is dus kom maar op!
Ik verbleef op San Cristobal. Na een enthousiaste informatiebijeenkomst, 1 op 2 over de eilanden, het vrijwilligersproject en het verblijf had ik er veel zin in om naar de Galapagos te gaan. Iedereen zegt dat het zo geweldig en uniek is dus kom maar op!
Op zondag vroeg in de morgen werd ik opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Ik denk dat ik rond 5 uur in de morgen op het vliegveld stond. Ik moest nog even wachten om mijn koffer te laten checken op vers voedsel, voordat ik in kon checken. Na anderhalf uur kwam ik erachter dat mijn vlucht pas een uur later zou vertrekken, er was een fout in mijn ticket. Was erg fijn!! Na het hele proces, koffer afgeven,douane,enz zat ik gelukkig in het vliegtuig. Met een stop in Guayaquil. En alles bijelkaar twee uur later kwam ik aan in San Cristobal,vanuit de lucht zag het er al goed uit. Ik kwam aan op het vliegveld, wat niet helemaal een vliegveld was. Ze waren aan het renoveren. Ik werd opgehaald door iemand, mijn contactpersoon die samenwerkt met de school in Quito. We namen een taxi naar een huis. Ik vroeg hem of ik niet naar het studentenhuis moest gaan. Nee, vertelde hij, weet je dat niet?. In Quito werd mij namelijk verteld dat ik niet in het studentenhuis van de school terecht zou komen, omdat er wat veiligheidsproblemen waren. Daarom was het tijdelijk dicht. En ik zou dan in een andere studentenhuis terecht komen, waar de school ook mee samenwerkt. Dat was het plan en ik had me erop ingesteld. Maar heey, ik was even vergeten dat ik in Zuid- Amerika zat en dat er vaak genoeg van alles anders gaat dan de bedoeling is.. Dus Ivan mijn contactpersoon vertelde heel blij dat ik in een hostfamily terecht zou komen. Oke raar, duurde toch wel een poosje dat ik aan het idee gewend was. Maar uiteindelijk, is het allemaal goed gekomen en was het een erg lieve familie. Ze spraken Engels, tussendoor sproken we Spaans. Was nog een jong gezin. Ze hebben een zoontje van 2.
De eerste dag werd ik door het dorp rondgeleid door Ivan, zodat ik wist waar alles een beetje zat. Alles is redelijk aan te lopen.
Ik werd gelijk uitgenodigd om mee te gaan naar een verjaardag van een neef van mijn hostfamily. Ik was versleten, maar wilde toch graag zien hoe een verjaardag hier ging. Is toch anders dan thuis. Het was gezellig, veel eten. En was leuk om de familie toch stiekem te bekijken hoe ze allemaal zijn en hoe het allemaal ging. Het is toch weer een andere cultuur.
De volgende dag ben ik naar een strand geweest, waar veel seelions op het strand lagen. Je ziet ze eigenlijk overal, ook in het dorp. Bijvoorbeeld op een bankje. Maar die dag zag ik toevallig ook al marine leguanas en tijdens het snorkelen 5 grote schildpadden gespot. Erg gaaf, al was het water toen niet helemaal helder. En er zwom even een zeeleeuw precies voor mijn masker, was grappig. Toen ik eruit ging, schrok ik toch wel een beetje. Er zat opeens een zeeleeuw naast me te schreeuwen toen ik eruit kwam. En die had ik nou net even niet gezien,haha.
Maandag, toen wist ik niet of ik met mijn hostdad mee moest rijden of dat Ivan mij zou ophalen die morgen. Mijn hostdad, Erik geeft engelse les op een school. Ik reed voor de zekerheid met mijn hostdad mee. Die later dan wel een sms naar Ivan stuurde. Half uur later was hij er toen gingen we kijken of ik echt in de kindergarden terecht zou komen, een project wat eerst ook een ander project was. Maar gelukkig hoefde ik niet in een klas te assisteren, is toch net niet iets voor mij. We liepen naar een ander gebouw, stuk verder terug. Waar ik in een klasje terecht kwam met 3 a 4 jarige kids.
Voor drie weken heb ik hier van maandag tot vrijdag, van 8 uur tot 12 uur vrijwilligerswerk gedaan. Het is inprincipe de docent assisteren. Een aardige docent, die een luidruchtige en vaak genoeg druk klasje wat bij leert. Zoals de dagen van de week, grove motoriek stimuleren door simpele handarbeid- werkjes, educatieve liedjes, regels om niet aan elkaar te zitten, enz. We zijn nog een keer met de klas naar de bibliotheek geweest, met twee auto's met een open ladebak. De kids zaten binnen in de auto gepropt, met 1 volwassenen en de rest van de volwassenen zaten lekker buiten. Het kan gewoon allemaal! In de bibliotheek kregen de kinderen een kort filmpje te zien waarom lezen, plaatjes kijken in boeken nou zo leuk en belangrijk is voor je. Filmpje was echt gemaakt voor kleine kinderen, dus ze lagen dan ook helemaal in een duik met sommige stukjes, erg leuk om te zien. Daarna werd er nog wat dingetjes en regels uitgelegd wat je wel en niet mag doen in een bibliotheek. Daarna mochten de kids nog even in wat boekjes kijken. Dat vonden ze ook helemaal geweldig. Maar moest niet te lang meer duren, omdat hun concentratie minder werd. Na de boekjes zijn we weer terug gegaan naar de school en werden de kinderen weer opgehaald.
Ik sta altijd nog steeds versteld van wat de kinderen eten in de ochtendbreak voor de pauze. Thuis hebben ze dan al ontbeten,maar lijkt vaak dat ze op school nog een keer ontbijten. En dan is het niet zo raar dat ze daarna lekker druk zijn. De eerste week was toch een beetje wennen, beetje aantasten hoe alles werkt, wat je kan doen om te helpen en hoe kan je jezelf zo nuttig mogelijk maken. Na een paar dagen, had ik het wel door en ging het best goed, het werd steeds leuker. Je merkte ook wel dat ik toch nuttig was. Hier en daar wat helpen, de docent ondersteunen met de kids weer in het gareel zien te krijgen en weer naar binnen de klas in te gaan na het speelkwartier. Er was ook nog een andere vrijwilliger in mijn klas, uit Zweden. En zo hebben de meeste klasjes èèn of twee vrijwilligers. Het waren 3 weken die erg snel zijn gegaan. Het was toch best een leuke tijd, druk, maar een leuk klasje,top docent,ervaring rijker en ik heb in zo'n korte tijd blijkbaar toch echt wat bijgedragen. Ze waren erg blij met mijn hulp. De laatste dag, kreeg ik zelfs een presentje van de klas, erg lief. Ik had het totaal niet verwacht.
De rest van de middagen na het vrijwilligerswerk was ik vrij. Ik ben vaak lekker naar het strand gegaan, alleen of met andere vrijwilligers. Het water was niet heel warm, dus veel gezwommen had ik niet. Paar verschillende standen bezocht op San Cristobal, soms ook gesnorkeld. Op een strand had ik veel grote schildpadden gezien, het blijft iedere keer toch echt gaaf om die grote beesten te zien. Nog wat ander vis gezien, soms nog wat seelions die in de golven van de zee speelde. Dat was ook grappig om te zien, speelse en nieuwsgierige beesten zijn het.
Na een stranddag of lunch soms nog even naar het internet.
Op het eiland heb ik twee keer Zumba gedaan met andere vrijwilligers. Was leuk. Had je toch het idee datje wat gedaan had. De eerste keer dat ik daar kwam, dacht ik, dit kan niet kloppen. Maar toen zag ik andere vrijwilligers( dacht ik en dat klopte gelukkig). In eerste instantie dacht ik dat het in een gebouwtje zou zijn. Maar nee, het was lekker buiten op een overdekte basketbal- voetbalpleintje! Was eigenlijk goed te doen. Was nog best leuk, omdat je naast andere vrijwilligers ook tussen locale stond te sporten! Dat had ook wel wat. En als je even niet wist hoe bepaalde pasjes ging, dan kerkje gewoon naar een local die lekker uitbundig stond mee te dansen en goed hun heupen gebruikten, haha!!!
In de avond sprak ik vaak af met andere vrijwilligers in onze vast stamkroeg/bar. We maakten het nooit te laat, omdat we de volgende dag altijd vroeg op moesten staan om te gaan werken. Maar was meestal wel gezellig en had je zo toch wat meer contact met anderen. Omdat je alleen in e gastgezin zat, merkte ik toch wel dat ik veel contacten miste. De laatste week wat dat wel meer, jammer genoeg de laatste week. Altijd als je weer bijna weggaat, ontmoet je weer andere leuke mensen. Maar ja, dat hoort bij het reizen, zullen we maar zeggen, :)!
In de weekenden heb ik ook het strand opgezocht, heb ik een keer surfles gekregen van de buurjongens van mijn hostfamilie. Vermoeiend, maar erg leuk.
Een andere keer ben ik Kicker Rock wezen opzoeken met een georganiseerde boottrein. Op twee verschillende plekken snorkelen en daarna een strand bezoeken. De eerste snorkelpoging, merkte je goed dat het water koud was. Gelukkig hadden we een korte duikpak aan. Langste kant lagen allemaal seelions, zo nu en dan kwamen ze ook bij je kijken en wat spelen. Nog een schildpad gezien en een stingray. Daarna vaarden we door naar Kicker Rock, zijn twee grote rotsen in het water, tussen de twee rotsen kun je snorkelen en van alles en nog wat tegen komen om daarna nog een stukje om de rots heen te snorkelen. Bij het snorkelen zagen we seelions, schildpadden, heel vaag een haai en andere dieren. Daarna weer terug op de boot om te lunchen. En om een rondje te maken om de rotsen, waar ik voor het eerst de bekende Blue-footed booby vogels heb gezien. De vogels met blauwe poten! En we hadden het geluk, dat we duikers in de boot hadden zitten. Ze hadden tijdens het snorkel al een duik gemaakt, maar na de lunch gingen ze nog een duik maken. Waardoor de snorkelaars ook nog een keer mochten snorkelen. Ik ging maar, want hier kom je nooit meer terug en je had nu de kans om nog een keer te gaan snorkelen en wie weet wat je nu zag. Een andere vrouw wilde ook nog snorkelen, maar de rest van de mensen niet. Erg jammer achteraf. Want deze keer was het een te gekke snorkelervaring! Zoals 5 hamerhaaien, eagle ray, Galapagos haai, zwartvin haaien, hoe cool is dat!!!!! Onze gids werd helemaal gek, omdat hij maar 1 keer eerder een hamerhaai had gezien. En nu zag hij er maar liefst 5 tegelijk. Het scheelde denk ook dat we de haaien zagen, omdat er nu verder geen andere boten waren. Het was dus lekker rustig. Erg geluk hadden wij dus, want zo vaak maak je dit niet mee. Super gaaf en grappig vond ik wel dat de andere vrouw beetje gek werd, maar nu omdat ze het toch best spannend vond met die haaien onder zich, van een paar meter afstand.... Vele zullen mij voor gek verklaren ,haha. Maar het was echt een super gave ervaring. In het begin vond ik het toch een beetje spannend, toen ik de eerste haaien zo dicht bij kwam zwemmen. Maar daarna was het errug cool!! Alleen jammer genoeg geen fototoestel, er was geen onderwatercamara bij de hand...
Een ander weekend ben ik samen met Jennifer, een andere vrijwilliger in een andere klas op de kindergarden naar Isla Isabela geweest. Op vrijdagochtend vertrokken we vroeg met de boot van 2 uur naar Santa Cruz, een ander eilandje. Daar moesten we een paar uur wachten, totdat we met een andere boot weer verder gingen. In de tussentijd hebben we wat gegeten, zijn we naar een national park geweest. Zagen we grote landschildpadden en land leguanen, enige nadeel was, dat ze vast zaten. Ze liep er niet vrij rond.
Rond twee uur namen we de andere boot naar Isabele van 2 uur ook. Met de misselijkheid ging redelijk goed. Deze boten staan erom bekend, dat je er erg misselijk van wordt. Op de boten hadden we twee vrienden ontmoet die uit Californië kwamen. En we hadden toen een taxi gedeeld op Isabele en toen ook maar gelijk een hotel- kamer. Het hele weekend hebben we met ze opgetrokken. Erg leuk en gezellig. We kwamen laat in de middag aan, we vonden een redelijk hostel/hotel. Daarna zijn we naar een plekje gegaan waar we flamingo's konden spotten. Hebben we gezien, het waren er alleen niet zo heel veel. Daarna een wandeling op het strand gemaakt, het waaide lekker hard. Veel marine leguanen gezien en de unieke rode krabben.
In het dorp waar we verbleven, is geen asfalt weg, maar gewoon van die zand- offroadwegen. Dan ziet het dorp er best anders uit. Als je naar de bergen gaat, dan heb je wel asfalterende wegen. Die avond hebben we een lekkere pizza gegeten.

Het was een top ervaring om weer ander vrijwilligerswerk te doen en om op een uniek stuk erg toeristich eilandje te verblijven.

Ik zal binnenkort weer foto´s bij mijn verhalen proberen erbij te voegen, het duurt vaak erg lang en ik heb er niet altijd tijd en geduld voor om daarop te wachten. Sorry daarvoor, maar ik hoop dat de verhalen voor nu even genoeg zijn,

Lieve groeten,

Lenny