Salkantay trip!!!

Lieve mensen,


23 sep
Afgelopen maandag kregen Andrea en ik informatie over de Salkantay trip, wat we konden verwachten, wat we mee moesten nemen, hoe laat we de volgende ochtend opgehaald zouden worden, hoe groot de groep zou zijn en en hoe alles verder in zijn werk ging. Informatie was prima, alleen was het jammer dat het 's avonds was. Waardoor we nog moesten haasten om nog wat spullen te kopen voor de trip. Laatste dinner te hebben met onze school vrienden, backpack in pakken en om vroeg naar bed te gaan. Uiteindelijk was alles nog redeljk gelukt. We waren er klaar voor. Al vonden we het toch best spannend, omdat men zegt dat dit één van de zwaarste trips is...

24 sep
De dag van de waarheid was aangebroken. We werden om kwart over 5 in de ochtend opgehaald door een kleine minibus met de rest van de groep. 1.5 uur tot 2 uur hebben we gereden tot de stop, waar we gingen ontbijten, backback gingen wegen en waar de start van onze trek zou zijn.
De backback moest gewogen worden, mocht maar 5 kilo zijn. En natuurlijk had ik voor de verandering te veel mee, maar gelukkig hoefde ik er niks uit te halen.
Rond half 9 gingen we beginnen, tot aan de lunch hebben we ongeveer 4 uur gelopen om na de lunch ongeveer 4 a 5 uur te gaan lopen met tussendoor klenine rustpauzes. Tot aan onze eerste kamp. Het laatste stuk werd het koud, er was veel wind, het werd later en onze kamp was opgezet vlakbij een sneeuwberg en vlakbij de berg Salkantay.
We hadden even een rust, daarna was het theetime met koekjes,popcorn, thee en warme chocolademelk! Daarna dinner en daarna bedtijd. Dit zou de koudste nacht worden, dus iedereen had lagen kleding aan, haha. Lekker warm. Het was een redelijk nacht.

25 sep
We werden rond 5 uur wakker gemaakt met coca leaves thee. Coca is goed voor de hoogte, altitude sickness. Na de thee aankleden, spullen in pakken en ontbijten. Ik voelde mij wel erg verwend. Ik hoefde mijn eigen backpack al niet zelf te dragen en de tenten werden voor je opgezet en weer afgebouwd. Dat was in Venezuela wel wat anders!
Voor de tweede dag waren we gewaarschuwd dat dit de zwaarste dag zou zijn. Door de klim naar de hoogste top, 4900 m en dan met de altitude. Zou het niet gemakkelijk gaan. Maar we waren er klaar voor, rond half 7 vertrokken we. En weer was het een erg mooie omgeving om door heen te lopen. Super. Maar nu eerst 4 uur lopen tot aan de hoogste punt.
Begin stukje was redelijk rechtaan, hmm soort van ;). Daarna was het klimmen geblazen.
Dat was wel pittig. Fysiek lukte het goed, alleen de zon en de altitdude maakte het lastiger. Voordat we bij de hoogste punt zouden aankomen, maakte we een lange break bij een kleine lagoon. Om daarna het laatste stukje te lopen naar het hoogste punt. Op zich ging dat nog best aardig. And whe made it tot aan de top!!! Super mooi uitzicht op de berg met sneeuw, al was het aan 1 kant wat mistig.We konden nu de Salkantay berg zien. Hier hebben we een pauze genomen en stenen gestapeld, zodat je een wens kan doen, de wishrock. Deze plek stond er vol van.
Na de pauze gingen we weer verder. Het meeste was nu naar beneden lopen, ongeveer 2 uur tot aan de lunch.
Op de plek waar we lunch hadden, moesten we even wat langer wachten dan normaal. Omdat we wachtte totdat een een ander lid van de groep er was. Hij had erg last van de altidude. Was vervelend voor hem. Jammer genoeg was hij maar een paar dagen in Peru, voordat hij de Salkantay ging beglimmen. Het is namelijk beter om paar dagen tot een week je lichaam te laten wennen aan de altidude. Je lijf kan dan meer hebben.
Na de lunch vertrokken we voor de laatste stuk van de dag, richting de jungle. Ongeveer 4 a 5 uur gelopen. Ik samen met Andrea wat langer gelopen. Omdat ik op onverklaarbare reden mijn knie voelde, waardoor ik niet meer goed kon lopen. Zo dat was zwaar ....!
Aangekomen op het kamp, even gerust, theatime, dinnertime, sleepingtime!


26 Sep
De volgende dag stonden we weer lekker vroeg op, om onze spullen in te pakken, te ontbijten en onze tocht verder te gaan volbrengen door de jungle na een stop waar een minibus op ons wachtte. Om ons naar een klein town te brengen, waar we een lunch kregen en afscheid namen van 3 mensen van de groep. Zij hadden voor vier dagen geboekt en zouden de volgende dag Machu Pichu al gaan zien. Wij een dag later.
En eigenwijs als ik was, nam ik nu al niet de bus, maar liep ik nu met twee stokken mee met de groep door de jungele. Waarschijnlijk was het beter geweest om niet te gaan lopen, achteraf. Nu ik er eenmaal was, wilde ik niks missen!
Deze dag liepen we ongeveer 5.5 uur. Met kleine pauzes tussendoor. Dit was de kortste loopdag van de hele tocht.
Na de lunch, namen we weer een minibus die ons bracht naar Santa Theresa. Daar stopte we onze spullen in de al opgezette tent. Pakte we onze zwemspullen en gingen we naar de hotsprings!! Daar hadden we al de hele toch op verheugd. Lekker een warme bad en douche om ons na paar dagen weer te wassen. Heerlijk!
In de avond hadden we op onze kamp met een andere groep, een kampvuur! Erg gezellig, al was onze gids erg snel dronken. De volgende dag was hij wat stiller, zeg maar!

27 sep
Vandaag konden we voor ons doen, lekker uitslapen. We deden het rustig aan. De vorige avond, hadden we gezamenlijk besloten om voor het eerste stukje van de dag een minven te nemen. Zodat ik niet extra hoefde te lopen die dag. Mijn beide knies waren nu niet goed. En probeerde zo min mogelijk mijn knies belasten, zo ver het kon.. Voor de laatste beste dag!
Na de korte rit met de miniven, liepen we ongeveer 4 uur in de zon langs de treinrails naar Aquas Caliente.
Eenmaal in de hostel een goede warme douche genomen, gerust. Onze backpack opgehaald van de treinterminal.
In de avond met de groep onze laatste dinner samen gehad. Om weer vroeg naar bed te gaan, de volgende dag zal een vroege lange dag gaan worden.

28 sep
De laatste dag van de trip.
Vroeg in de morgen stonden we al om 5.15 uur op het busstation, om de eerste bus te nemen naar Machu Picchu. Er was al een lange rij.
Het grappige was die dag wat nog paar keer herhaald werd die dag. Dat de twee meiden van Argentinië, al om half 2 op het station stonden, haha. Ze hadden hun eigen tijd van Argentinië niet veranderd!! Ze konden er zelf erg hard om lachen, dus dat was wel weer grappig. Toen ze realiseerde dat er nieman was en kwam, bedachtten ze dat ze de tijd misschien niet goed hadden en gingen nog maar een paar uur slapen :)!
Rond 6 uur stonden we dan, we zagen Machu Pichu en de kleine broer, Wayana Picchu.
We kregen eerst wat informatie over de pek van Edwin en bezochten we wat pkekken. Tussendoor ging het jammer genoeg wat regen. Daarna was het tijd om afscheid te nemen van onze Gids Edwin en hadden we freetime!! Het lopen ging zo zo, maar het was super gaaf om daar rond te lopen en alles te zien. Daarna was het tijd om onze ticket te innen om Wayana Picchu te gaan beklimmen. We hadden de tickets al en wilde toch proberen om deze steile berg te beklimmen. Samen Ana, Elizabeth from Argentina en Andrea beklommen we de berg. Erg veel tredes, maar ging erg goed! Eenmaal op de top, zaten we daar van het uitzicht te genieten. Het zijn een paar grote stenen, waar je op kan zitten. Heel super veilig is het daar niet. Maar je kon daar wel even lekker zitten!! Eenmaal naar beneden, was het een stuk lastiger, vooral het beginstukje, was super steil. En je krijgt dan toch een adrelalinestote als je die steile stuk afgaat en naar beneden kijkt. En waar je om sommige stukjes geen rand ofzo hebt! Je zult me wel voor gek verklaren, maar dat was ik gelukkig al. Maar ging helemaal goed.
Tussendoor ging het wel weer regenen, dat was even minder. Dus na deze berg waren we er ook klaar mee. En gingen we naar 8 uur doorgebracht te hebben op deze gave plek, weer rond 2 uur in de middag weer terug.
Tijdens de tocht ontmoet je ook weer mensen. Zoals ook een stel, waar de man 74 jaar oud was. Hij heeft de Salkantay tocht gedaan, maar hij heeft ook de Wayana Picchu beklommen, echt respect voor die man!!
In de avond namen we de trein terug naar een plaatsje, waar we een minibus namen terug naar Cusco. We waren erg laat terug in Cusco.
Het was een erg lange dag, maar een onwijs gave dag
Een gave trip van 70 km lopen,4900 m altitude,-12 degrees snow to jungle heat and a lot off mosquito! Dit had ik zeker niet had willen missen!!